เทสซีได้มีพระพบปะกับกับเจ้าชายหลุยส์ เมื่อครั้งที่เจ้าชายเสด็จฯ เยี่ยมเยือนทหารที่ปฏิบัติภารกิจในยูโกสลาเวีย ทั้งสองได้เสกสมรสกันเมื่อวันที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2549 ณ โบสถ์เมืองกิลส์ดอลฟ์แต่เนื่องจากเทสซีได้ประสูติการพระบุตรก่อนการเสกสมรส ทำให้พระบุตรที่เกิดมามิได้รับการยอมรับจากพระบรมวงศานุวงศ์ ทำให้พระสวามีนั้นถูกตัดสิทธิจากการสืบราชบัลลังก์แต่ยังดำรงพระอิสริยยศได้เช่นเดิม ส่วนเธอและพระบุตรใช้ราชสกุล เดอ นัสเซา แต่ไม่ได้รับการสถาปนาให้มีพระยศ[5]

ต่อมาในวันชาติลักเซมเบิร์กเมื่อวันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2552 แกรนด์ดยุกอ็องรีโปรดเกล้าฯ สถาปนานางเทสซีให้ดำรงพระอิสริยยศเป็น เจ้าหญิงแห่งลักเซมเบิร์ก และพระบุตรทุกพระองค์ รวมไปถึงพระบุตรที่จะประสูติกาลในเบื้องหน้าก็จะได้รับการสถาปนาเป็น เจ้าชาย/หญิงแห่งนัสเซา[6][7][8]

เจ้าชายหลุยส์และเทสซี มีพระโอรส ดังนี้

1. เจ้าชายกาเบรียลแห่งนัสเซา (ประสูติ 16 มีนาคม พ.ศ. 2549 ณ คลินิกเดอกร็องเฌ็ต เจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์[9]) มีพระนามเมื่อบัพติศมาคือ กาเบรียล รอนนี เดอนัสเซา[10] เป็นพระโอรสที่ประสูตินอกสมรส ถือเป็นพระราชนัดดาพระองค์แรกของแกรนด์ดยุกและแกรนด์ดัชเชสแห่งลักเซมเบิร์ก มีพ่อทูนหัวและแม่ทูนหัวคือ เจ้าหญิงอเล็กซันดรา (พระปิตุจฉา) และนายรอนนี อ็องตอนี (พระมาตุลา)
2. เจ้าชายโนอาห์แห่งนัสเซา (ประสูติ 21 กันยายน พ.ศ. 2550[11]) บัพติศมา ณ โบสถ์กิลส์ดอล์ฟ มีพระนามว่า โนอาห์ กีโยม เดอนัสเซา เป็นพระราชนัดดาพระองค์ที่สองของแกรนด์ดยุกและแกรนด์ดัชเชสแห่งลักเซมเบิร์ก มีพ่อทูนหัวและแม่ทูนหัวคือ รัชทายาทกีโยม (พระปิตุลา) และนางแพตตี อ็องตอนี (พระมาตุจฉา)

วันที่ 18 มกราคม 2560 ศาลได้ประกาศการแยกกันอยู่และการหย่าร้างระหว่างเจ้าชายหลุยส์และเจ้าหญิงเทสซี เนื่องจากเจ้าชายหลุยส์ "ทรงมีพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์"[12] และเทสซีได้ออกจากฐานันดรศักดิ์ในการเป็นเจ้านาย[13][14]